2. Dünya savaşı sırasında atom bombalarının kullanılmaya başlamasıyla bu tehlikeli silahtan çıkan enerjiyi daha iyi yerlere yönlendirebiliriz diye düşünerek nükleer santraller kurulmaya başlandı. O zamanlar herkesin aklında elektrik bedava olabilir, herkese yetecek ve çok fazla enerji üretebiliyor olacağız, fosil yakıtların kullanımını bırakıp çevreyi koruyabiliriz gibi fikirler yaygınlaşmıştı. Herkesin aklında atomik bir gelecek vardı. Bu düşünceler sadece birkaç yıl sürdü çünkü nükleer enerji karmaşık ve pahalıydı. Fizik kağıt üzerinde kolaydı ama gerçeğe çevirme konusunda sorunlar yaşanmıştı. Sonrasında şirketler nükleer enerji yerine doğal gaz, petrol ve kömür gibi yakıtları seçtiler. Nükleer enerjinin en çok dikkat çektiği yıllar 1970-1985 yıllarıydı. Çünkü orta doğudaki savaşlar petrol fiyatlarını arttırıp dengesiz hale getiriyordu bu yüzden nükleer enerjiye yönelim artmaya başlamıştı. Dünyadaki nükleer reaktörlerin çoğu 1970-1985 arasında yapıldı.
Nükleer reaktör yapmaya karar verildi ama hangi tip reaktör yapılmalı tartışmaları başladı. Kazanan yöntem hafif su reaktörü oldu. Bilim insanları bunu gereksiz buldu fakat bu reaktör erişilebilir, çalıştırılabilir ve ucuzdu.
Hafif su reaktörünün çalışması ise basitti, zincirleme enerji ile suyu ısıtıyor. Nükleer füzyon diğer enerji kaynaklarına kıyasla 1 milyon kat daha fazla kimyasal oluşturur. Nötron bombardımanına tutulur nötron emilir ama sonuç belirsizdir. Genelde hızlı ve parlak parçacıklara dönerler bazıları ise radyasyonla birlikte eski haline döner. Oluşan radyasyon suyu ısıtır, su buharlaşır ve tribünleri döndürerek enerji oluşturur. Bu yöntem ucuzdu ama ne en güvenlisi, ne en verimlisi ne de teknik açıdan en iyisi değildir. Çoğu santral 30 yıl kadar önceki eski teknolojiye dayanılarak kuruldu ve %80'i hafif su reaktörü.
Şimdi ise yeni yeni bir soru var. Ya modern ya da basit ve test edilmemiş yöntemler kullanacaklar. Diğer bir seçenek ise nükleer enerji yerine alternatif olarak yenilenebilir enerji kaynakları kullanmak.
