Bu günlerde çok rastladığımız bu his yüzünden en ufak ters giden bir durumda insanın depresyona girip yaşam kalitesinin düşmesi üzücü elbet ama başarı herkes için farklı şekilde yorumlanabilir. Bu günlerde insanlar sanki tek atış hakları varmış gibi ve eğer bu atışı kaçırırlarsa her şeyin sonu gelecekmiş düşüncesindeler. Amaaaa durum bundan ibaret değil ve zaten bu kadar basit olmaması gerekiyor en azından ben öyle düşünüyorıum.
Başarısızlık korkusu kendinize belirlediğiniz hedefi tutturamama düşüncesidir. Iskalamaktan korkuyoruz. Unuttuğumuz şey ise tek cümle ile anlatılıyor, "pratik mükemmelleştirir."
Başarısızlık duygusu doğal olarak gelecek kaygısına yol açıyor. İnsanlar başarısız olmaktan korkup hedeflerinden hatta yapmak istedikleri diğer şeylere bile şüpheyle yaklaşmaya başlıyor ve en kötüsü de yeni şeyler denemekten uzak duruyorlar. Gittiğim üniversitede orada 16 yıldır çalışan bir akedemisyen var ve bu adam kendini geliştirip profosör olmak ya da daha iyi bir okula gitmek için çabalamak adına pek bir şey yapmıyordu. Oraya demir atmış bu kadar yeter diyip yerinde sayıyor her sene farklı kişilere aynı şeyleri anlatıyor. Başarısızlıktan korkup geleceten kaygılanmak ve bu yüzden bir yerde tıkılı kalmak korkunç bir şey ve korkunun hayatınızı kısıtlamasına izin vermemelisiniz.
Sürekli aynı insanlarlar ile aynı şeyleri konuşmak özür dilerim ama ezikliktir, başka insanların da var olduğunu öğrenip öğretmeliyiz. Başarı herkes için aynı anlama gelmez gerçek tutkunuz ne ise onun peşinden gidin.
Hayat uzun bir yoldur ve hayatın anlamı yol boyunca edindiğiniz arkadaşlıkların size kattıklarıdır.
